-
1 rodzaj ludzki
род челове́ческий -
2 rodzaj
сущ.• вид• жанр• качество• литера• манера• метод• натура• нрав• образ• образец• пол• порода• природа• род• сорт• способ• стиль• тип• типаж• характер• шрифт* * *♂, Р. \rodzaju 1. род; вид, тип;\rodzaj pracy вид работы; \rodzaj zwierząt род животных;
pewnego \rodzaju... своего рода...;2. грам. род;\rodzaj męski, żeński, nijaki мужской, женский, средний род; ● w \rodzaju вроде; \rodzaj ludzki род человеческий;
\rodzaj broni род оружия (войск)+1. gatunek, odmiana, typ
* * *м, P rodzaju1) род; вид, типrodzaj pracy — вид рабо́ты
rodzaj zwierząt — род живо́тных
pewnego rodzaju... — своего́ ро́да...
2) грам. родrodzaj męski, żeński, nijaki — мужско́й, же́нский, сре́дний род
•- rodzaj ludzki
- rodzaj broniSyn: -
3 ludzki rodzaj
человеческий родOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ludzki rodzaj
См. также в других словарях:
rodzaj ludzki — {{/stl 13}}{{stl 7}} podniośle: ludzkość, wszyscy ludzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Coś jest hańbą dla całego rodzaju ludzkiego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ludzki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, ludzkidzcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający związek z człowiekiem, z ludźmi; należący do człowieka, przynależny człowiekowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciało ludzkie. Ludzkie kości … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rodzaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów a. rodzajai 1. «gatunek czegoś, odmiana, typ, jakość» Rodzaj materiału. Rodzaj obuwia. Rodzaj instrumentów muzycznych. Rodzaj gleby. Nie lubiła tego rodzaju uwag. W czasie choroby wymaga specjalnego rodzaju odżywienia … Słownik języka polskiego
ludzki — ludzkidzcy 1. «dotyczący człowieka, ludzi, należący do człowieka» Ludzkie głosy. Ludzka mowa. Ludzkie gadanie. Ludzka praca. Ludzka życzliwość. Ludzki wysiłek. Czaszka ludzka, szkielet ludzki … Słownik języka polskiego
ród — m IV, D. rodu, Ms. rodzie; lm M. rody 1. «u ludów pierwotnych samodzielna jednostka gospodarczo społeczna w obrębie plemienia, obejmująca pewną liczbę rodzin wywodzących się od wspólnego przodka» Naczelnik rodu. Rody wchodzące w skład plemienia.… … Słownik języka polskiego
trup — m IV, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. «ciało zmarłego człowieka, zwłoki; niekiedy ciało padłego zwierzęcia, padlina» Trup ludzki. Trup konia, niedźwiedzia. Trupy poległych. Stosy trupów na pobojowisku. Blady, zimny jak trup. ◊ Trup ściele się gęsto… … Słownik języka polskiego
